Myśli - filary mojego istnienia.
Wyobraźnia - pozytywny świat dający ukojenie.
Sznur - łączy wszystko, ale i nic.
Smutek - odczuwany na co dzień
Ktoś nam go daje, może nieświadomie
Lustro i uśmiech tworzą w nim jedno.
Myśli i wyobraźnia nic nie zmieniają.
Sznur i jego pęki to jak dzień i noc,
W dzień wszystko tryska radością - z zewnątrz.
W nocy brak odwagi.
Strach - wszystko na opak.
Nie ma nikogo
Nawet za ścianą jesteś sam.
Nie potrafisz uwolnić drzemiącej w tobie odwagi.
Przeklinasz wszystko i wszystkich,
A w końcu pojawia się światełko w ciemnościach egipskich.
Twoja puszka Pandory zamknięta.
Świat się odradza wraz z tobą.
Uczucia schowane za rogiem,
Choć ślepe powracają...
Smutek przegrany odchodzi...
Może powróci... może nie...
Żyję teraz i chcę żyć chwilą...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz